توی قرچک که رسیدی /میبینی چندتایی میدون/وقتی از اونا گذشتی/میرسی به یک بیابون /به یه دانشگاه داغون .

نه بابا اینجوریام نیست /خیلی هم شیک و با حاله /خیلی hi class و عالی /مثل رویا و خیاله .

تیپ صنعتی شریفه/ سر درش دانشگا تهران/ مثل آکسفورده و هاروارد/ ولی اینبار توی ایران.

سیستمش پیام نوره/ تریپش دانشجو محور/ اینجا از ترم یکی هست/ تا 90 , شاید بالاتر /فراگیر داره و عادی /شایدم از این فراتر .

همه ی آدم بزرگا /از همین یونی (university) /رسیدن به جاهای خیلی خوب خوب /از وزیر,وکیل تا سردار /یا همه شغلای مطلوب.

منوی دانشگامون هم/ همه جور رشته ای داره/ اما هرچی که بگردی /فارغ التحصیل نداره

ادامه دارد .....

نظرات شما عزیزان:

محمدعلی

ساعت13:09---12 آذر 1392

- [ایمیل]

سبکش مثل کتابای حسنک کجایی نبود!!!؟؟!!!
ولی خدایی بنده اول و آخرش خیلی قشنگ توصیف کرده دانشگاهه مارو
خوشم اومد...
راستی برای تکمیله وصفای قشنگتون حتما درادامه شعر از استادای داغونشم یادی کنین...

محسن اسفندیاری

ساعت13:06---12 آذر 1392

خانم جعفری با سلام و خسته نباشی بنده به نوبه خودم ورود شما رو تبریک میگم و امید وارم که با کمک شما ودیگر دوستان تحولی شگرف در وبلاگ ایجاد کنیم و همانطور که پر شور شروع کردید به همین منوال و چون گذشته نیز ادامه دهید و موفق باشید

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: